پنجمین قسمت مزه خدمت رسانی ادامه هشتمین اثر از آثار آن است که در باره پاداشهای آن است و در روایاتی از اهل بیت عصصمت وطهارت (ع)بیان شده که ادامه آن تقدیم می گردد باشد که مسؤولین محترم وهمه ولی نعمتان مردم به کار بندند:
امام جعفر صادق (ع) می فرماید ...من خدمت رسانی و نیکوکاری را مانند نامش نیکو و زیبا یافتم، هیچ چیز برتر از نیکوکاری نیست مگر پاداش آن (که خدا به نیکوکار می دهد چنان نیست که هر که دوست داشته باشد به مردم خوبی کند، موفق بشود و انجام دهد و چنین نیست که هر کسی رغبت به آن داشته باشد، توان انجام آن را بیابد. و نه هر که قدرت بر نیکوکاری دارد، فرصت و توفیق آن را نیز به دست آورد، بلکه هر گاه رغبت و توانایی و فرصت و توفیق همه باهم فراهم شود، آن گاه است که خوشبختی و کمال سعادت حاصل شود هم برای آنکه طالب نیکوکاری است و هم برای بهره مند».
پیامبر خدا (ص): دَخَلَ عبدٌ الجَنَّة بِغُصنٍ مِن شَوْکٍ کانَ علَی طَریقِ المسلمینَ فَأماطَهُ عَنْهُ؛ بنده ای به سبب برداشتن شاخه خاری از سر راه مسلمانان به بهشت رفت. با دقت در این حدیث ببینیم چقدر می توانیم موانع ریز ودر شت را از سر راه مردم در ادارات برداریم وچقدر به بهشت نزدیک شویم. علی بن جعفر گوید: حضرت ابوالحسن می فرماید: من أتاه أخوه المُؤمِن فی حاجةٍ فإنّما هی رحمةٌ من الله تبارک و تعالی ساقها إلیه... هر که برادر مومنش برای حل مشکلی نزدش بیاید تنها و تنها رحمتی است از ناحیه خدا که به سویش روانه کرده است. اسماعیل بن عمار صیرفی به امام صادق (ع) عرض می کند: فدایت شوم، آیا مؤمن رحمت به حساب می آید برای مؤمن؟ حضرت فرمود: آری، پرسید: چگونه؟ حضرت فرمود: هر مؤمنی که برادر نیازمندش برای رفع مشکلی نزدش بیاید، او تنها رحمتی است از جانب خدا که به سویش سوق داده و برایش سبب سازی کرده است. پس اگر حاجتش را روا کند به خوبی از رحمت استقبال کرده است. و اگر - با اینکه توانایی حل مشکل را دارد - او را برگرداند، رحمتی از خدای (عزّوجلّ) را از خود رد کرده است.همان رحمتی که خدای (عزّوجلّ) به سویش کشانده و درِ خانه اش رسانده بود. و خدای (عزّوجلّ) این رحمت را ذخیره کند تا روز قیامت برای آن کسی که حاجت او رد شدده است تا درباره مالکیت آن تصمیم بگیرد. اگر خواهد آن را به خود برگرداند و اگر خواهد به دیگری رساند. چون روز قیامت او در رحمت خدا تصمیم گیرنده باشد - زیرا اختیارش به دست او سپرده شده است. ای اسماعیل، به نظر تو آن را به که برمی گرداند؟ گفتم: گمان ندارم آن را از خویش برگرداند. فرمود: گمان مدار بلکه یقین بدار که آن رحمت را هرگز از خود برنگرداند. مشابه این حدیث از امام حسین (ع) هم نقل شده که قبلا گذشت. حسن پسر شمون می گوید: «نامه ای را که امام جواد(ع) با دست خطّ خود به علی بن مهزیار نوشته بود خواندم، چنین بود: به نام خداوند بخشنده مهربان «ای علی بن مهزیار! خداوند بهترین پاداش را به تو عنایت کند! منزلت را در بهشت قرار دهد، تو را در دنیا و آخرت خوار نکند و با ما محشور گرداند! ای علی! تو را در خیر خواهی، مسلمانی، فرمان برداری از خداوند، احترام به دیگران، انجام وظایف دینی، آزمایش کردم، و تو را پسندیدم. اگر بگویم مانند تو را ندیده ام حتماً راست گفته ام. خداوند جایگاه تو را در بهشت برین قرار دهد. ای علی! در سرما و گرما. در شب و روز، خدمت تو برای ما مخفی نیست. از خداوند مسألت دارم روز رستاخیز تو را آن چنان مشمول رحمت خود قرار دهد که مورد غبطه دیگران باشی! خداوند دعا را مستجاب می کند».قال رسول الله (ص): الخَلقُ عِیالُ الله فَأحبُّ الخَلقِ إلی الله مَن نَفَعَ عِیالَ الله و أدخلَ علی أهلِ بَیتٍ سُروراً؛ آفریدگان، عیال خدا هستند پس محبوب ترین مردم نزد خدا کسی است که به عیال خدا سودی رساند و خانواده ای را شادمان سازد.
امام علی (ع): المَعروفُ کَنزٌ مِن أفضَلِ الکُنوزِ، و زَرعٌ مِن أَنمَی الزّرعِ، فلا تَزهَدُوا فیه و لا تَمَلُّوا؛ خوبی و خدمت گنجی است از بهترین گنج ها، و کشتزاری است از پر رویش ترین کشتها، پس نسبت به آن بی رغبت، خسته و ناراحت نشوید.
امام صادق (ع): ...والمَعْروفُ واجِبٌ علی کُلِّ أحَدٍ بِقَلْبِهِ وَ لِسانِهِ وَ یَدِهِ، فَمَنْ لَمْ یقدِر علَی اصْطِناعِ المعروفِ بِیَدِه، فَبِقَلْبِهِ، فَمَن لم یَقْدِر علَیه بِلسانِه فَلْیَنْوِهِ بِقَلْبِهِ؛ بر هر کس واجب است که با دل و دست و زبان، نیکوکاری و خدمت کند، پس هر که از دستش کاری ساخته نیست، با دل و زبانش. هر که با زبانش هم نمی تواند خدمتی کند پس با رأی و تصمیمش وحتی امضاء خود.در نهج البلاغه چنین آمده است: لا یَستْقیمُ قَضاءُ الحوائِجِ إلاّ بثَلاثٍ: ِاسْتصغارِها لِتَعْظُمَ، و بِاسْتِکْتامِهَا لِتَظْهَرَ، وَ بِتَعْجِیلِها لِتَهْنَأَ؛ برآوردن حوایج راست نیاید و درست نشود مگر به سه شرط: 1.کوچک شمردن آن، تا بزرگ شود؛ 2.پنهان داشتن آن تا آشکار گردد؛ 3.شتاب در انجام آن تا گوارا و مسرّت بخش شود. این نکات در خدمت رسانی بسیار حائز اهمیت است، اگر برای خدا خدمت مان را ناچیز به حساب آوریم، همچنین با ریا در بوق و کرنا و صدا راه نیندازیم خداوند خودش، در دنیا و آخرت آن را آشکار و بزرگ جلوه می دهد. بخش آخر فرمایش امیر المؤمنین اگر عمل شود، سبب تلف نشدن وقت ارباب رجوع و گرفتاران، جلوگیری از سرگردانی و به امروز و فردا انداختن کارها ودر نتیجه پیشگری از انباشته شدن و تراکم کارها و همچنین مانع دلسردی و نارضایی مردم می شود. این مطالب باز هم ادامه دارد که انشاء الله در روزهای آینده تقدیم خواهم نمود
